Mayın 28-də ölkə kubokunun finalı baş tutacaqdı... Tutdu da. Hər iki cəbhə camiə olaraq böyük həvəslə bu final oyununa hazırlaşırdı. Baxmayaraq ki, tərəflərin biri çempion olmuşdu, digəri isə doqquzuncu pillədə çempionatı başa vurmuşdu. Bu heç də finalın əhəmiyyətini azaltmırdı. Çünki rəqiblərdən biri "Neftçi”, digəri isə "Xəzər Lənkəran” idi. Bu adlar ölkə futboluna böyük oyun ifadəsi gətirmiş adlardı.

         Mayın 28-ə təsadüf edən bu oyun, böyük oyun olmaqla yanaşı həm də müsəlman şərqində ilk demokratik olkə olan Azərbaycanın istiqlaliyyət günündə keçirilirdi. Bu isə idman ictimaiyyəti üçün ikiqat bayram demək idi. Bunu nəzərə alan "Bosman” fanklubumuz bu bayram günündə məsuliyyət hiss edərək, əziz günə heç bir xələl gəlməsin deyə, qarşı tərəfin azarkeşləri ilə müəyyən razılaşmalar əldə etmişdi. Buna tərəfdar olan digər fanat qurumları da bu təklifə tərəfdar olduqlarını mövqe göstərərək bildirmişdi. Çox sağ olsun azarkeşlər ki, həmişə müəyyən insident yaşasalar da bu gün ehtiramla davrandı deyə bilərik.   

         Keçək  bu bayram günündə AFFA və PFL-in finalı təşkil etməsinə. İlk baxışdan hər şey normal görünsə də... Yəni  beynəlxalq yarışlarda olduğu kimi müəyyən açılış çarxları hazırlanmışdı ki, bu da yalnız uyğun parıltılı görünüşləri təkrar edirdi. Amma mahiyyət etibarı ilə çox əttökən idi. Belə ki, bir toy mərasimi təsvir olunmuş süjetlə başlayan bu çarxda yeni evlilər arxada duran subaylara gül buketi atırdı. Lakin axrada durub gül buketini tutmalı olan subaylar əvəzinə, birdən- birə futbolçu formasında olan millimizin qapıçısı Kamran Ağayev tullanaraq gül buketini tutdu. Bura qədər bəlkə də hər şey normal idi. Anormallıqlar isə bundan sonra başladı. Kamran Ağayev əlində gül buketi ayağa qalxaraq, sanki topa vururmuş kimi onu təpiklə vurdu və gül buketi dağıldı. Dünyanın heç bir yerində gül buketinə təpiklə vurub onu dağıtmırlar.  Özü bəy-gəlinin subaylara atdığı bir buketi. Bir rejissor, bir ağıllı adam tapılmadı ki, ya buketi əlindən buraxarkən artıq o futbol topu şəklinə düşəydi və millinin qapıçısı da topa zərbə vuraydı, daha güllərə yox?! Millinin qapıçısına bir dəfə gül kimi "Xəzər Lənkəran”a arxadan təpik vurmağı öyrədənlər, bu dəfə də gül buketini hədəf seçmişdilər. O da yalnız tapşırıqları yerinə yetirməli olduğundan...

         Reklam çarxının ardı 28 may istiqlal günündə Azərbaycan himnini ölkədə top qovan legionerlərin ifasında səsləndirmək idi. Bunu bizim milli oyunçularının ifasında etmək olmazdımı? Bizim milli oyunçu gül buketinə təpik vurur, legionerlər isə bizə sayğı göstərib bu bayram günündə himnimizi oxuyurlar. Məgər bu respublikanı biz qurmamışıqmı? Heç olmasa legionerlərə bizim himnimizi əziyyət çəkib öyrədincəyə qədər, bundan bir balaca az əziyyət çəkib, tərbiyəsiz, murdar Stamenkoviçə əxlaq qaydalarını xatırlatmaq olmazdı ki, bayram günündə bu xalqın qanını qaraltmasın?

         Final oyununa gəlincə, hər iki komanda gözəl oyun nümayiş etdirdi. Düşünülmüş və yaradıcı oyun sərgilədi. Həyəcan dolu bu oyunu izləyənlərin, ürəkləri ağzına gəlmişdi. Bu 90-dəqiqə davam etdi, lakin qalib müəyyənləşmədi. Heç 120 dədiqənin sonunda da buna aydınlıq gəlmədi. İş qaldı penaltilərə. 120 dəqiqə  oyunu çox gözəl və demək olar səhvsiz idarə edən Əliyar Ağayevin briqadası penaltilər seriyasında kobud səhvə yol verdilər. Belə ki, vuruş üçün Sialmasın 11 metrlik nöqtəyə qoymuş olduğu topu Stamenkoviç yaxınlaşaraq yerdən götürdü və onu elə bucaq altında yerə çırpdı ki, top qalxıb Sialmasın üzünə doğru istiqamət aldı və dəydi də. Hər hansı cərimə zərbəsini vurmaq üçün nöqtəyə qoyulmuş topu özü də hakimin gözü önündə yerindən götürüb kaprizcəsinə tullamaq və ya təpiklə vurmağın yumşaq cəzası sarı vərəqədir. Bəs Əliyar ağayev bunu niyə etmədi. Gənc və təcrübəsiz idisə, yanında daha 4 hakim vardı. Daha sonra bu meymunluq adı veriləcək hərəkəti Stamenkoviç hər oyunçumuzun penalti vuruşu zamaanı təkrar etdi. Hakimlər isə susdu... Bununla mən "Neftçi”nin kubok almasına kölgə salmaq istəmirəm. Əslində Stamenkoviç bunu etməklə özünün penalti vuruşlarından nə qədər qorxduğunu göstərirdi. Sialmas bir az soyuqqanlı olsaydı bunu dərk edərdi və zərbəsini qolla tamamlayardı. Legionerə himni öyrətmək lazım idisə, tərbiyəni, "Fair Play”ı ondan qabaq öyrətmək lazım idi. Görünür "Partizan”ın azarkeşləri və futbolçuları Stamenkoviçin şəxsiyyətsizliyini bizdən qabaq bilirmişlər. Bizsə ona olan münasibətə görə üzülmüşdük...

         Beləcə oyun bitti və kubokun sevincini yaşamaq əvəzinə bir çox ölçü bilməyən tərbiyəsizlər meydana axışıb "Xəzər Lənkəran”ın futbolçularını vurmağa başladı. Daha burda PFL tərəfindən hörmət qoyularaq himn oxutdurulan nə legionerə baxıldı, nə yerliyə, nə gənc futbolçulara. Ən sakit və intizamlı Todorovdan tutmuş, gənc Kamran Abdullazadəyə qədər. Vuruldu, yerə yıxaraq döyüldü.

         Sən üzülmə Kamran! 28 may Respublika günündə sənin geydiyin formanın rənglərindən biri olan yaşıl rəng həm də müqəddəs bayrağımızın rəngidir. Sən vuruldun, amma üzülmə Kamran! Sənin üzündən axan o qan yaşıl rəngli formanın üzərinə düşərək, sanki üçrəngli bayrağımızın üzərində olan qırmızı ay-ulduzu xatırlatdı. Bax buna görə üzülmə! Ona görə biz üzülürük ki, 21 yaşınadək sizləri hər komandada oynamalıdır deyə heyətə qatıb, meydana gəlməyə məcbur edən futbol qurumu, sizlərin qanını axıdır. Biz buna görə üzülürük! Amma sən üzülmə Kamran! Bilirsən sənin qanını bayrağımızın və köynəyinin yaşıl hissəsinin üstünə kimlər axıtdı? Rənglərində bayrağımızın heç bir çaları olmayan, lakin bu ölkənin qara neftini yeyib ağ günə çıxmağa çalışanlar. Ona görə də sən heç üzülmə Kamran! Sən öz üzərində daha çox çalış, bizim Rahidimiz ol və daha böyük bir futbolçu ol! Səsin Avropadan və dünyanın daha yaxşı futbol ölkələrindən gəlsin. Sənin qarşında bu perspektivin var Kamran, ona görə sən heç üzülmə! Əlbət böyük saydıqları futbol qurumlarında olan arxalarından daha böyüklər var. Ona görə sən üzülmə Kamran! Burnunun qanı səni bir anda məşhurlaşdırdı, daha onminlərə sevdirdi, ona görə sən üzülmə Kamran! Onların cəzası veriləcək buna görə də sən üzülmə Kamran, heç üzülmə!  

Mirhafiz Babayev