Üç il əvvəl çempionluq yolumuzda "Bakı” komandası qalmışdı. Son turda evdə bu komanda üzərində qələbə qazanacağımız təqdirdə çempionluğumuzu qeyd edəcəkdik. Müasir tələblərə cavab verən Lənkəran stadionu, məşhur Ozerov demişkən "stadion do otkaza” həddində dolu idi. Buraya toplaşan azarkeşlər isə sadəcə 90 dəqiqənin bitimini və təbii ki, sevimli komandanın qələbəsi fonunda ÇEMPİONLUĞUMUZU qeyd etməyə hazırlaşırdılar. Çünki son ev oyunu və möhtəşəm bayram əhvallı azarkeşlərin önündə buna nail olmaq üçün hər hansı bir motivasiya və ya ciddi hazırlıq tələbatı bəlkə də artıq idi. Çünki vəziyyət elə özü daha böyük motivasiya idi. Meydana çıx! Bu böyük bayram əhvalı altında qələbə qazan və ilk olaraq doğma meydanda öz azarkeşlərinlə birgə bu bayramı qeyd et! Rəqib isə kifayət qədər basqı altında oynayacaqdı...

            Hər cür müasir tələblərə cavab verən bu stadion və komanda təkcə azarkeşlərin tələblərinə cavab verə bilmədi. Təəssüflər olsun ki, bu bayramı bizə doğma meydanda yaşada bilmədin! Daha sonra elə həmin il yenə bu komandaya kubokun finalında ləyaqətsizliklər fonunda uduzdun. Yenə biz azarkeşlər bu ləyaqətsizliyə özümüzü sipər etdik, sevgimiz olan səni qoruduq, küsmədik daha da sıx müdafiə etdik!

            Sən isə bununla A. Mircavadovu uzaqlaşdırıb, həmin komandanın ləyaqətsiz məşqçisinə göz dikdin. Onu azarkeşlərin təhqir olunmasına rəğmən komandaya gətirib, sonralar ürəklərində taxt qurmuş Mirça Redniki uzaqlaşdıraraq onun yerinə gətirdin. Biz mübarizə apardıq, incidik, lakin sevgimiz olan "Xəzər Lənkəran”a arxa çevirmədik. Onu yenə də dəstəklədik!

 Bu mövsümün son təsnifat turu yenə müəyyən mənada yolumuz bu komanda ilə kəsişdi. Bu dəfə çempionluq yolunda deyil, altılığa düşmək yolunda idi bu kəsişmə. Bu komanda xal itirəcəyi təqdirdə, biz düşəcəkdik ilk altılığa. Bu məqsədlə ürəyində "Xəzər Lənkəran” sevgisi olan hər bir kəsi, bu rəqibi büdrətmək üçün onun stadionuna və onun rəqibini dəstəkləmək üçün çağırış etdik. Bəli, "Bakı”-"Rəvan” oyununda gözlənilən qədər olmasa da, kifayət qədər "Rəvan”a dəstək verən "Xəzər Lənkəran” azarkeşi var idi. Bununla iki şəhər arasında sevgi dolu ürək körpüsü yaratdıq. Hansı ki, sən bu körpüdən keçib altılıq mübarizəsinə gəlməli idin. Onlar aktiv və cani-dildən dəstək verirdilər, təki, "Xəzər Lənkəran” altılığa vəsiqəni təmin etsin. Fürsətdən istifadə edib, bu məqsədlə "Rəvan”ı dəstəkləməyə gələn hər bir "Xəzər Lənkəran” azarkeşi önündə baş əyirik. Onlar sözün əsl mənasında fədakar insanlardır və komandanın xoşbəxtliyi naminə, ən yaxşılara layiqdirlər.

Onlar əllərindən gələni etdilər.  Altılıq yolundakı rəqibimiz öz meydanında hətta məığlub duruma düşdü. Bir az sonra bərabərlik qolunu vuran "Bakı” ya heç bu hesab da sərf etmirdi. Amma sənin yolunda "Rəvan”a bu dəstəyi verən və səni altılığa daşımaq üçün dəqiqələri sayan bu fədakar azarkeşlər üçün sən nə etdin? Nə etdin? Doğma meydanında ardıcıl məğlub durumlara düşdün. Rəqiblərin yarışında sənə dəstək üçün gələnlərin ümidlərini alt-üst etdin, onları sındırdın, həvəsdən saldın və nəticədə susqun saxladın. Altılıq yolundakı rəqibin isə bu susqunluqdan istifadə edərək qələbə, yəni altılıqda iştirak qolunu vurdu. Lap vurmasa idi, məgər güclə iki dəfə yenik duruma düşdüyün və penaltilərlə bərabərləşdirdiyin məğlubiyyət durumu, səni altılığa daşıyacaqdımı? Əsla yox!

Azarkeş sənin üçün çox şey etdi, lazımi dəstəyi artıqlaması ilə göstərdi. Sən isə doğmalarının önündə boyun əydin. Bundan sonra, hansısa qələbəni "azarkeşlərə həsr etdik”, kimi kəlmələri deməyə nə komanda üzvlərinin və nə də klubu bu kökə salmış rəhbərlərin haqqı çatmır. Qabaqda kubok mübarizəsi olduğundan hələ sözlərimizi tam demirik. Heç olmasa bu yarışda məsuliyyətli olmağa bir daha çağırırıq. Sonra deməyin ki, azarkeşlər bizə mane oldu. Bundan sonra isə hesab sorub ya düzəldərik ya da artıq...