İnsan belədir, həmişə çətinə düşəndə özünə arxa, dost axtarır. Keyfi yerində olanda isə heç kim yadına düşmür. Düz 19 il bundan qabaq azğın qonşularımız başımıza gələn ən fəlakətli hadisə törətdilər. Bəli, tariximizin ən qanlı yaddaşlarından biri olan Xocalı faciəsini törətdilər. Nə qocaya, nə qadına və nə də uşağa rəhm etməyən azğınlar bəlkə də dünyanın ən böyük cinayətlərindən birini işlədilər. Bu cür qəddarlıq müasir dünyamızda bəlkə də rast gəlinməsi mümkün olmayan bir vəhşilikdir. Artıq demək olar bütün dünya bu qatı cinayətdən xəbərsiz deyil.

            Bəli, o zamanlar biz çox sarsılmışdıq. Bir-birimizə arxa-dayaq olmağa çalışırdıq. Dünya ölkələrindən ədalət gözləyərək bir-birimizə daha sıx sarılmışdıq. Ara nisbətən sakitləşdi, illər ötməyə başladı və bu hadisədən bizi 19 il uzaqlaşdırdı. Yenə o zamanlar tələb etdiyimiz haqq və ədalət hisslərimiz soyumağa başladı. Bütün sahələr kimi idmanımızda da ədalətsizliklərə rəvac verdik. Haqq edən qazansın fikri yalnız sözdə qalmış kimi göründü.

            Xeyr biz o anları yaddan çıxara bilmərik. Bu bizim qan, birlik , ədalətə saınmaq yaddaşımızdır. Biz hamımız bu hisslərlə yaşasaq, onda daha da bir olarıq. Birlik isə güclülük deməkdir. Güclü olmalıyıq ki, tarixdə bizə vurulmuş bu yaraları yerdə qoymayaq. Əks halda cılızlaşaraq, acizləşərik. Bunun üçün bütün sahələrdə, o cümlədən vətənpərvərlikdə, idmanda, təbabətdə, təhsildə və sair sahələrdə ədalətli, ədalətli və yenə də ədalətli olmalıyıq.

            Allah Xocalı şəhidlərini və bütün şəhidlərimizi rəhmət eləsin! Biz bunu unutmayacağıq.

            Azərbaycan tarixi həm şanlı, həm bəlalı,

            Neçə-neçə əsrdə yaşamış belə halı.

            Bir zaman da gələcək, alacaq qisasını,

            Yaddan çıxmaz Qarabağ, Şuşa, Laçın, Xocalı.