AFFA Nizam İntizam Komitəsinin "Xəzər Lənkəran”la bağlı son qərarı, rəqib baş məşqçinin tribunadan atılan bir daş parçası ilə zədələnməsi faktına əsaslanır. Bu hansısa təxribatçı tərəfindən törədilsə də Lənkəran şəhər stadionunda baş verdiyindən komandamızın dörd fanat qurumunun imzaladığı bir bəyanatla pislənilmiş və rəqib klubun azarkeşlərindən, həmçinin zədələnən baş məşqçinin şəxsindən üzrxahlıq olunmuşdu. İnsafən fanklublara daxil olmayan azarkeşlər arasında aparılan sorğumuza görə, bu faktın heç kim tərəfindən bəyənilmədiyi və lənətləndiyini hamıya çatdırmağı özümüzə borc bilirik.

Son zamanlar "Xəzər Lənkəran” ətrafında baş verən hadisələrin ardıcıllığı və bilərəkdən silsilə şəklində aparıldığı haqda bir neçə dəfə çıxış etmişdik. Ötən yayda başlamış olan bir prosesin nəhayət başqa taktikalarla həyata keçirilməsi planlarının olduğunu bildirmişdik. Ötən mövsüm və avrokuboklar ərəfəsində "Xəzər Lənkəran”ın üstünü alan qara buludları azarkeşlərin birliyi qova bildisə, qışda süni surətdə yaradılan bu sıx, qara buludlar çirkli yağışını ardıcıl yağdırmağa başladı.

Həmişəkindən fərqli olaraq, "Xəzər Lənkəran”a verilmiş bu son cəza tədbiri ən ağırlarından biri olsa da, yəni burada həm para cəzası və həm də azarkeşlər üçün ən ağır cəza sayılan iki oyun boş tribunalar arasında oyun keçirilmə qərarı bir o qədər etirazlara gətirib çıxarmadı. Əvvəllər bundan da yüngül cəzalara kəskin reaksiya verən "Xəzər Lənkəran” azarkeşi hardasa susqun təsir bağışlayır. Çünki, əksəriyyət işin mahiyyətindən xəbərdardır. Onların komandanın tarixində ən çox sevdiyi məşqçi klub rəhbərliyi tərəfindən nəhayət ki, uzaqlaşdırıldı. Baş məşqçi Mirça Rednik gözəl mütəxəssisliyi və gözəl insani keyfiyyətləri ilə minlərlə insanın rəğbətini qazana bilmişdi. Əslində bu qədər sevgiyə sahib olan bir mütəxəssisi kənarlaşdırmaqla klub rəhbərliyi özünü təkləmiş oldu. İnsanlar onun gedişinə təəssüflənərək göz yaşı tökdü. Axı niyə belə bir mühüm qərar verməzdən əvvəl klub rəhbərliyi bu qədər insan sevgisinin üstündən xətt çəkdi? Niyə bu qədər insanın rəyi bir qəpiklik də olsun nəzərə alınmadı? Məgər "Xəzər Lənkəran” azarkeşləri tüfeyli insanlardır? Onların arasında əksəri tərbiyəli, ziyalı, komandasına qəlbən bağlı olan və bu yolda çox məhrumiyyətlərə hazır olan insanlar var. İndi bəlkə də məlum olur ki, o daş niyə atılıb. Komandanın azarkeşləri haqqında mənfi imic formalaşdırmağa yönəlik belə təxribarçı hərəkət necə baş verə bilərdi? Qarşısı çox hündür torla kəsilmiş tribunadan baş məşqçini necə vurmaq olardı?

Ardıcıl müxtəlif taktikalardan istifadə etməklə, komandamızın azarkeşləri haqqında tərbiyəsizlik imici formalaşdırmaq yönündə görün nə qədər işlər görüldü. Hakimlər və bir sıra qüvvələr tərəfindən dəfələrlə təxribata çəkilmiş azarkeşlər həmişə səbrini cilovlamağa çalışıb və insafən də buna nail olub. Amma azarkeşə görə kluba cəza verənlər öz məkanlarında hansısa klub rəsmisinin döyülməsinə görə də cəza alacaqlarmı? Yoxsa, futbolumuzun belə idarəçilik sayəsində aşınması davam edəcək?

Keçək klub rəhbərliyinin Mirça Redniklə və İntizam Komitəsinin son cəza ilə bağlı qərarına. Bunları paralel olaraq dəyərləndirmək daha düz olardı. Buna qədər bir neçə dəfə komandanın çətin anlarında, hətta fanklubların klub rəhbərliyi ilə görüşmək istəməsi haqqında müraciətlərinə məhəl qoyulmaması, faktiki azarkeşlərə olan münasibətin nəticəsidir. Mirça Rednik kimi hamı tərəfindən bəyənilən və komandanın xoş gələcəyini onunla görmək istəyən azarkeşlərin istəyinə məhəl qoymadan bir baş məşqçinin uzaqlaşdırılması haqqında qərar da onu göstərir ki, klub olaraq "Xəzər Lənkəran” heç də azarkeşinə layiq olduğu qiyməti verə bilməyib. Azarkeşlərini saya salmamaqla onları heçə döndərən və istədiyi qərarı verməyə çalışan klub rəhbərliyi azarkeşinə qiymət qoymursa, onda azarkeş hansı dəyərlərə söykənib komandanın cəzalandırılması haqqında olan qərara etiraz edə bilər. Adama deyərlər ki, əvvəl klub rəhbərliyi tərəfindən sayılın ki, sonra biz də sizi sayıb qərarlarımızda sizi nəzərə alaq. Özünüzkülərin saymadığını, biz heç saymarıq. "Xəzər Lənkəran” azarkeşi bu münasibətə layiq idimi?  Yəni onlar o qədər vecsiz və cılız insanlar idi ki, bu münasibətə layiq olsun? Onların sevdikləri klubu maliyyə cəhətdən saxlamaq imkanları olmasa da bundan daha böyük ürəkləri var. O ürək ki, "Xəzər Lənkəran” böyüklükdə bir komandanı daim ən dərin yerində saxlaya bilib. Bəli, bundan madiyyat və mənəviyyatın fərqlərini anlayanlar daha gözəl başa düşər. "Xəzər Lənkəran” azarkeşlərini toplum və fərd olaraq bu qədər aşağılamaq ayıbdır... İnsanlara müti nəzərlərlə baxmaq isə ondan da ayıbdır. Ağıllı kəslər öz şəxsiyyətinə hörmət qoyulması üçün lazım gələrsə, istənilən nəfs hallarına qadağa qoya bilir. Amma bu o demək deyil ki, anormal münasibətə layiqdirlər. "Xəzər Lənkəran” böyük bir ailədir. Bu ailənin sözü kənara çıxmasın deyə çox şeylərə dözdük və bəzən heç nə olmayıbmış kimi üstündən keçdik, çox vaxt isə müəyyən vurğularla sözümüzü dedik. Amma bu o demək deyil ki, biz heç nə anlamırıq və mütiyik. Əsla! Biz bu saymamazlıqla barışa bilmərik. Əgər komandanın başına Rednikdən daha güclü bir mütəxəssisi gətirəcəkdinizsə, onda haradasa buna göz yummaq da olardı. Lakin uşaqlarla işləyən bir məşqçi ilə bir illik müqavilə imzalanması bəlkə də hər şeyi ortaya qoyur. Biz yerli və gəncləşdirmənin əleyhinə deyilik. Amma bunun dünya təcrübəsində daha elmi və məntiqli sübut olmuş variantları var və biz ancaq sivil variantların tərəfdarıyıq. Bu isə geriyə atılmış bir addım sayıla bilər. Əgər hər hansı bir çətinlik və ya maliyyə problemi var idisə, yenə də azarkeşlərlə görüşüb bunları izah etməyə və məcburi addım olduğunu  bildirmək lazım idi. Onda azarkeş yəqin ki, hər şeyi anlayışla qarşılayardı.

Bu işdə olmazın "fəallıq” göstərən mətbuata, futbolçuları baş məşqçinin üstünə qaldıran (?) qüvvələrə, olmazın səviyyəsiz yazılarla çıxış edənlərə, Rednik kimi birisinin hətta necə yatıb-durmasını belə iyrəncliklə qabardan şəxslərə onu demək istəyirik ki, ey özünə balta vuranlar "Xəzər Lənkəran”dan sonra yazmağa bir mövzunuz qaldımı? Bu günün beş manatına şirniklənib sabahın daimi çörək pulunuzu itirmədinizmi? İndi bəlkə gec də olsa bunu başa düşəcəksiniz!

Çoxminli insanların ürəklərini verdiyi bir komanda kimlərsə tərəfindən bu kökə salınıb oyuncağa çevrilirsə, insanların sevgisiylə oynanılırsa, onda belə sevgini izhar etməyə dəyərmi? Ən yaxşı halda bu sevgini ürəklərimizin ən dərin yerində dəfn edə bilərik. Sizlərsə, öz oyuncağınızla necə istəyirsiniz oynayın. Bizlərsə, uşaq deyilik. Amma "Xəzər Lənkəran”la bizlərə bu yaxın illər ərzində qürur yaşatdığınıza görə sizlərə təşəkkür etməyi də unutmuruq. Biz haqq itirənlər deyilik.

Sonda sevgi və onun oyuncağa çevrilməsi zamanında nə etməli olduğumuz haqda qərar vermək üçün ta dövri qədimdən bu günədək olan mütəfəkkir və dahilərin əsərlərinə və həyat yollarına müraciət edərkən, bu yöndə son bir örnəyi xatırlatmaq istərdik. Hamımızın yaxşı xatırladığı acı bir tarix var. Son dövrün acı tarixi olan bu örnək, onillərlə sovetlər ölkəsinə xidmət etmiş bir respublikanın insanlarının iyirmi yanvar gülləbaranıdır. Bu gülləbarandan sonra uzun illər siyasi fəaliyyət göstərmiş və komunist partiyasının və bu nəhəng ölkənin siyasi liderlərindən olmuş ulu öndər Heydər Əliyevin bu qırğına etiraz əlaməti olaraq elə Moskva şəhərində  "Bu partiya mənim xalqımı gülləbaran edirsə, onda mən ondan imtina edirəm” deməklə çoxlarına örnək olmuşdu.

"Xəzər Lənkəran”ın kimlərinsə əlində oyuncaq olması və hamının sevdiyi bir mütəxəssisi kənarlaşdırmaqla, böyük klub olma yolundakı ümidləri puç etmək, minlərlə insanın sevgisini və ürəklərini gülləbaran etmək demək deyilmi? Bizim də bu örnəkdən sonra sevgimizdən imtina etməyə haqqımız var. Sovetlər Birliyi kimi ölkə futbolumuz da dağılır. 

Bu günahların yuyulmasının bircə yolu var. Minlərlə insanın sevimlisinə çevrilmiş baş məşqçimizi postuna qaytarıb, onu daha çox səlahiyyət sahibi etmək, qiyamçılardan qurtulmaq! Yalnız bu halda böyük klub olma yolunda daha düzgün addım atmış olarıq. Qərarınızı dəyişməkdən çəkinməsəniz, o sevgini bir daha qazana bilərsiniz! Ağıllı insanlar həm də bağışlamağı bacarır!