Milli komandaların Avro-2012-yə vəsiqələrini təmin etmək üçün son oyun günü də geridə qaldı. Düzdür el arasında bir misal var:-"Bu işdən bizə nə?” Çünki püşkatmada komandalar rəqiblərini incələyir və final mərhələsinə çıxmağın yollarını arayır. Qruplara "güclü səbətlərdən” təşrif buyurmuş milli komandalar elə əvvəlcədən qrupların favoriti sayılır. Qalan ortabablar da nəyəsə ümid edərək vəsiqə uğrunda mübarizə aparır, bəzən buna nail də olurlar. Bir də qaldı "zəif səbətlərdən” qrupa təşrif buyuran autsayderlər. Onların da işi heç olmasa sonuncu yeri tutmamaqdan ibarət olur. Nə yazıq ki, biz də ancaq bu məqsəd üçün "mübarizə” aparırıq. Hətta bu il bəzi şəxslərin dediyinə görə sensasiyaya da imza atdıq. Yəni indiyə qədər qrup mərhələləri ərzində özümüzə görə ən çox xal toplaya bildik, 7-xal. Bununlada Qazaxıstanı son pilləyə sıxışdıraraq, ondan yuxarıda qərarlaşdıq. Axırdan ikinci yer və "sensasion 7-xal”. 

Ümidlərimizi qırmasaq, türklər demişkən, "Bu da geçər!”. Daha ha vaxt keçər, hara keçər, bu gələcəyin işidir. Oturub bu keçmənin zamanını gözləməkdən başqa çarəmiz yoxdur. Odur ki, qrupumuzda baş verən bəzi məqamlara diqqət edək. Alman millisi maksimum xalla, yəni 8-oyuna, 24-xal toplaya bildi. Bu da o deməkdir ki, onlar nə ev, nə də səfər oyunu bilmədən keçirdikləri bütün matçlardan qalib ayrılaraq, hər dəfə meydanı 3-xalla tərk etdilər. Türkiyə ilə səfərdə oynamalarına və artıq qrupun liderliyi məsələsini həll etmələrinə baxmayaraq 1:3 hesabı ilə qalib gəldilər. Son turda isə onlar Belçika millisini qəbul edirdilər və qrupdan çıxma baxımından bu oyunun onlar üçün heç bir əhəmiyyəti yox idi. Buna baxmayaraq onlar imic xatirinə də olsa 3:1 qələbə qazanaraq Belçikanın belini qırdılar və final mərhələsinə çıxmaq şanslarını puça çevirilər.

Səfərdə isə millimiz Türkiyənin qonağı idi. Bunun bizim üçün əhəmiyyəti olmasa da türklər üçün həyati əhəmiyyəti var idi. Onlar mütləq qələbə qazanmalı idilər ki, Almaniyadakı hesabın başqa cür olması hər seyi alt-üst edə bilərdi. Özü də bakıda millimizə qol vura bilmədən minimal hesabla uduzmaları onlara bu məsul oyunda əlavə güc verməli idi. Əks halda öz meydanlarında da Azərbaycana məğlubiyyət onların final mərhələyə yollarını bağlaya bilərdi. Bir tərəfdən Bakıdakı prinsipin əvəzini çıxmaq məsələsi var idi. Digər tərəfdənsə, bu fiaskonu bir daha yaşamaq qorxusu var idi. "Dədə Qorqud” filmində Qazan xanın məşhur bir sözü yada düşürdü:”Bu gün öz qılıncımız, öz başımızı kəsəcək”di.

Bəlkə də bu üzdən tarix bizə yardımçı oldu. Nə Azərbaycan Türkiyəyə qalib gəlib, onu yolundan saxlaya bildi, nə də Türkiyə yığması bizə divan tuta bildi. Türkiyə də Azərbaycana az vurdu. Cəmi bir top onları final mərhələsinə çıxardı. Düzdür türklər böyük hesablı qələbə üçün çox çalışsalar da, buna müvəffəq ola bilməilər. Çünki Azərbaycan yığması müdafiədə çox gözəl oyun nümayiş etdirirdi. Bu Avstriya millisi ilə son ev oyunumuzdakı bərbad müdafiədən sonra daha açıq-aydın hiss olunurdu. Bütün 90-dəqiqəni inamla və yorulmadan müdafiə olunan millimiz bəlkə də ilk  dəfə idi ki, belə səhvsiz oynadı və rəqibin bütün təzyiqlərinə davam gətirə bildi. Bu gördüyümüz oyunların müdafiə olunma baxımından bəlkə də ən savadlısı idi. Qalır orta xəttlə, hücum xəttinin mükəmməl oyunu ki, bunları da düzəltməyə nail olsaq, onda bəlkə gələcəkdə nəyəsə ümid etmək olar. Bu dəfəki, Almaniyanın Belçikanın belini qırması və Türkiyənin Azərbaycana az vurması bəlkə də hamımızın işinə yaradı. Növbəti tsikllərdə millimizə uğurlar arzu edirik. Bunun üçün ölkə çempionatımızın da şəffaf və ədalətli keçirilməsinin əsaslı payı var. Bu olmadan digəri də olmayacaq ki, bu da gün kimi aydındır.

Mirhafiz M. Babayev